Javascript DHTML Image Web Scroller Powered by dhtml-menu-builder.com
Władysława Trznadel (1881-1970) Jesienią 1945 roku przybyła do Wlenia jako repatriantka ze Wschodu. Pomimo podeszłego już wieku zorganizowała w mieście pierwszą szkołę. Mieściła się w budynku poniemieckiej szkoły ewangelickiej przy ul. Kościelnej 17. Dnia 15.11.1945 r. naukę podjęło w niej 80 dzieci. 24.09.1947 r. szkoła została przeniesiona do budynku dawnego "Pedagogium" przy ul. Dworcowej 10. 01 września 1962 roku, po 61 latach pracy zawodowej Władysława Trznadel przeszła na emeryturę.
WLEŃ
dolnośląskie, lwówecki, Wleń, Sudety, Dolina Bobru
. . . str. 3 . . .
W intensywnym rozwoju Wlenia największą przeszkodą było jego położenie. Brak murów obronnych wręcz zachęcał nawet niewielkie oddziały zbrojnych do napadów na osadę, wyniszczające były liczne wojny i zarazy. Otoczony z trzech stron przez niespokojny nurt Bobru był wielokrotnie zalewany. W kronikach odnotowano ponad 60 powodzi, w tym ta z 1897 r. po której zapadła decyzja o budowie zbiornika retencyjnego w pobliskich Pilchowicach i ta z 1997 sr. po której miasto uzyskało wały przeciwpowodziowe. Obrazu zniszczeń dopełniają trawiące miasto przez stulecia liczne wielkie pożary. Następstwem każdej takiej klęski było spustoszenie i głód. Jednak dzięki wielkiej determinacji mieszkańców za każdym razem Wleń podnosił się. "Po deszczu słońce, z popiołów odradza się Fenix", tak brzmi sentencja z nad wejścia do ratusza.
Obecnie miasteczko zajmuje powierzchnię 7,1 km2 i liczy 1842
Urząd Miasta i Gminy we Wleniu
Statystyka ludności na dzień 23 07 2010r. mieszkańców. W celu ochrony unikalnych walorów przyrodniczo- krajobrazowych, zabytków i mikroklimatu stało się częścią Parku Krajobrazowego Doliny Bobru, wpisane zostało także do rejestru zabytków [wpis 386/385 z 25.11.1956 oraz 833/J z 16.03.1984]. W rejestrze tym osobnymi wpisami zostały także objęte następujące obiekty:
- ratusz [wpis 387/341 z 13.11.1956]
- willa, ul. Górska 1, 1912r. [wpis 385/940/J z 7.12.1988]
- pałac, ul. Winiogórska 1, XVI-XIX w. [wpis 392/664/J z 11.05.1981]
- dom, ul. Bohaterów Nysy 34, 1890r. [wpis 384/1297/J z 30.05.1997]
- dom, ul. Kościelna 31, połowa XIX w. [wpis 391/884/J z 6.01.1987]
- kamienica, ul. Kościelna 1, przełom XIX/XX w. [wpis 390/1178/J z 5.11.1994]
- cmentarz katolicki, przy kościele p.w. św. Mikołaja, XV w. XVII-XIX w., [wpis 360/974/J z 31.07.1989]
- cmentarz ewangelicki - obecnie rzymskokatolicki, wraz z ogrodzeniem i czteroma kaplicami grobowymi, ul. Górska, 1 połowa XIX w. [wpis 389/969/J z 12.04.1989]
Niewątpliwie jedną z większych atrakcji miasta jest ów szereg zabytków. Poza tymi objętymi opieką konserwatora warto wspomnieć o kościele, plebani, sanatorium, stacji kolejowej, budynku poczty, (...).
Kościół p.w. św. Mikołaja, w obecnym kształcie powstał w II połowie XIX wieku w dużej mierze dzięki dużemu zaangażowaniu ówczesnego proboszcza księdza Josepha Tilgnera. Wybudowano go na zgliszczach starego, zniszczonego w pożodze wojennej, z XV wiecznej budowli ocalała jedynie wieża. W jego skromnych wnętrzach na szczególną uwagę zasługuje kamienna chrzcielnica z XVI w., ambona, obrazy olejne i polichromie oraz witraże. Ciekawostką jest, iż w kościelnej wieży i na strychu zamieszkuje jedna z największych w Polsce, kolonia nietoperza - "nocka dużego", kilka lat temu naliczono tu ponad 1300 osobników tego gatunku oraz już zdecydowanie mniej liczna kolonia "mopka". Kościół otacza cmentarz, wokół którego w kamiennym murze umieszczone są kamienne epitafia i tablice nagrobne. Obok niego otoczony kamiennym murem, budynek plebani wraz z zabudowaniami gospodarczymi. Przy wejściu doń stoi kamienna figura św. Jana Nepomucena. W części zachodniej ogrodu widnieje krzyż pokutny z rytem miecza. Drugim świadkiem krwawej przeszłości jest krzyż pojednania stojący przy drodze, obecnie zielonym szlaku, prowadzącym na zamek. Jest on o tyle wyjątkowy, iż posiada ryta dwóch narzędzi: sztyletu i topora.